Inhoudsopgave

“MOND-ACCORDEON-VERENEGING” S.V.A.

de naam zoals die letterlijk op een medaillekastje te lezen is

Mondorgels en medailles

In de “Oud Utrechter” van 1 april 2014, beschrijft de acteur van het artikel “Mondorgel instrument van de armoe”, Jan van Lunteren, o.a. de geschiedenis van een aantal mondorgelverenigingen uit Utrecht die tussen de beide wereldoorlogen waren opgericht en waarom die verenigingen ontstonden. Dat mondorgelclubs in buurten ontstonden waar de mensen het niet zo breed hadden is niet alleen van toepassing op Utrecht. Ook in Zwolle speelde dat!

Tja, wat is er allemaal over S.V.A. te vertellen?

Van die vereniging waren mij geen foto’s bekend, althans; ik had ze niet herkend! Dat veranderde toen ik de foto en oproep zag van Rinus van Buiten in de Peperbuskrant van 8 december 2001. Ik bekeek de foto’s die in mijn bezit waren met andere ogen. Onder de krantenfoto stond nog de tekst: “Volgens de inzender stond de vereniging destijds onder leiding van de zeer bekwame dirigent Dikken. Een leider die met volle overgave voor de club stond”.
Ik belde Rinus en later bij hem thuis hoorde ik dat hij van verschillende oud-leden reacties ontvangen had. Ik kreeg van hem de originele foto, die u hieronder ziet, en de adressen van de oud- leden die met hem contact opgenomen hadden. Ik heb die personen bezocht. Leden die herkend werden heb ik met een nummer op de foto geplaatst en de informatie van die oud-leden verwerkt. Volgens Rinus zou de onderstaande foto gemaakt zijn in 1932-33 omdat hij daar als 7-8-jarige op staat. Rinus was al lid van S.V.A. vanaf de oprichting. Over het einde van de vereniging wist hij ook niets. Waar de foto gemaakt is konden de leden zich niet meer herinneren! In ieder geval niet in de speeltuin want daar waren in 1932-33 rondom geen grote bomen zoals u in Bouwactiviteiten hebt kunnen lezen. Maar waar rond die tijd zo’n hoog hekwerk stond? Ik heb via Google Earth nog geprobeerd om de gevel, die op de achtergrond van de foto te zien is, op te zoeken op plekken waar misschien in die tijd een hekwerk geplaatst kon zijn. Maar zonder resultaat. Wat mij opvalt: men was zuinig op de uniformen want voor de foto zijn er matten neergelegd waar de jongens op konden zitten! Ook is al een (blauwe) bies aan de zijkant van de broek te zien bij de nummers 6 en 7. Op de foto’s van Excelsior is die blauwe bies t/m 1936, toen de emblemen ingevoerd werden, niet te zien. Toen het jeugdkorps van Excelsior een serenade bracht na het trouwen van de dirigent Voeten in 1935 is ook duidelijk te zien dat die jeugd op de broek geen blauwe bies heeft. Pas op latere foto’s is de blauwe bies bij Excelsior te zien. Waarschijnlijk dat het gebeurd is toen Herman algemeen dirigent/directeur van Excelsior werd?

1: Rinus van Buiten (geb.1925) Ten Oeverstraat 2. (Woonde vroeger in de Molendwarsstraat)
2: Herman Dikken
3: Dhr. Winkel;verzekeringsbedrijf?, tamboerinstructeur van jeugdkorps? Bekkenist bij de senioren?)
4: Vermoedelijk Velthuis; penningmeester S.V.A. woonde in de Irisstraat. 2 zonen van hem moeten ook op de foto staan
5: Werner Bolleman zit naast Rinus
6: Leendert de Man; tamboer (er was in het begin steeds maar 1 tamboer volgens Rinus.) Klopt Rinus; een concertslager.
7: Henk Malestein (Marjestijn?) uit de 1e weidjesstraat; bekkenslager
8: Klaas Mensink; grote trom.
9: Bertus van Eerten uit de Elzenstraat 29 (1922) Gezegde van Dikken; Ik kan er wel drie op de beugel hebben!

Nog wat namen die ik te horen kreeg maar die op bovenstaande foto (nog) niet herkend zijn: P. van Zwol, Van Marle (Taxibedrijf), een (Harry?) Kornelis, De Wilde uit de Molendwarsstraat. Frans Dokter en zijn broer zijn ook lid geweest. Frans zou de persoon zijn die nog tijdelijk tamboer-maître is geweest (ook tijdelijk bij het jeugdkorps van Excelsior) maar omdat zijn vader het maar niks vond moest hij er af. Frans sprak ik tijdens het onderzoek over de spoorhazen in Zwolle. Een onderzoek dat onder auspiciën stond van het H.C.O.. Jo Jansen en nog een jongen van Tijdema die later ook lid is geworden van Excelsior.
Rinus noemde nog; Klaas Bolleman. Een Bolleman was groenteman in de v. Karnebeekstraat. Is later naar Amsterdam gegaan volgens Rinus. Die kon zich niet indenken dat Bolleman lid van Excelsior was. Moeilijk verhaal van Rinus want Klaas Bolleman zat in ieder geval in 1953 nog in het bestuur van Excelsior. Hij is pas veel later naar Amsterdam gegaan.
Jongens van Van Raalte (houthandel in de Enkstraat). Henk Ellen was lid van 1937-38 en had les gehad van Herman. Zeer vriendelijke man was mijn vader maar wel streng. Ze hadden ook nog een uitvoering gehad in het gebouw Palvu (SDAP) op de Eekwal maar ook in Pniël op de Hoogstraat. Henk kwam uit de zeeheldenbuurt en omdat hij als kind een mondorgel gekregen had zei zijn moeder dat hij dan maar eens naar de Pierik moest om daar bij de mondorgelvereniging te gaan. Kreeg les in het speeltuingebouwtje. Wist nog te vertellen dat als Klaas Bolleman en Hendrik Wezenberg samen waren er altijd leuke verhalen verteld werden. Er was ook een klein kereltje met een snor. Liep met vaandel. Wie?

In 1933 was er het lustrumconcours van Excelsior. S.V.A. heeft bij de marswedstrijd en bij het concert een 2e prijs gewonnen. In het overzicht/reconstructie van de medailles zijn die prijzen in het rood terug te vinden.

In 1936-’37 is Hendrik Wezenberg (later een Spoorhaas geworden) uit de Eendrachtstraat lid geworden. Na een gesprek met hem ontving ik van zijn dochter een foto waar de jonge Wezenberg (geb.4 november 1923) als trompetter op staat! Hij moet dan op de foto 13-14 jaar zijn? Dat S.V.A. trompetten heeft gehad was mij niet bekend! Let ook eens op zijn mutsje! Harry Kornelis wist nog te vertellen dat ze toen 2 jongens met trompetten voorop hadden lopen!

Verhalen van oud-leden

Rinus wist nog dat Herman hun behandelde als zonen maar tikte met het stokje als je het niet goed deed. Noemde Teunis Dikken als maker van de beugels. Je begon met 1 mondorgel en als je die beheerste dan mocht je (op de beugel) er een tweede bij. Maar je moest wel heel erg je best doen om drie verschillende op de beugel te krijgen. Dirigent Herman demonstreerde dat regelmatig! Rinus wist zich nog te herinneren dat ze in de Buitensoos deelgenomen hebben aan een concours. Ze hadden toen met de jeugd een prijs behaald en na afloop was Herman Dikken zo blij dat hij ze omhelsde! Ik heb dat later bij de medailles en in de kranten nagekeken: S.V.A. wint bij het concours, als Excelsior het 5 jarig bestaan viert in 1933, dan 2x een 2e prijs en die zijn in de medailles terug te vinden. Bij de medailles zijn ook een 5-tal 1e prijzen waar alleen 1938 ingegraveerd is. Ik heb die in de lijst, onderaan in het hoofdstuk “medailles”, in “VET” aangegeven.
Gezien de problematiek dat Herman in 1938 ook dirigent bij Excelsior was vraag ik mij af welke prijs van S.V.A. is en welke behaald is met Excelsior!
Herman was erg gedreven en als Rinus er nu zo over nadenkt “leefde Herman voor de muziek”. Rinus heeft veel met het Cabaret van de Spoorwegen te maken gehad. Hij heeft “De Tang”! opgericht.

Rinus kende ook nog de naam van (Eg)Bert-us van Eerten. (Geb. 1922) Deze heb ik in 2005 en 2006 gesproken. Egbert heeft vroeger op Meidoornplein 1 gewoond. Zijn broer Jan heeft vlak bij de poort, op dat plein, gewoond.
Het gezin bestond uit 11 kinderen. Zij zaten op een school die op het Assendorperplein stond. Welke? Heb dat eens nagezocht: er waren er twee. Namelijk: Kon. Wilhelminaschool (C.V.O. Christelijk Volks Onderwijs) en je had de Eshuisschool (Openbare school). Egbert kon zich geen plaatsnamen herinneren waar zij op concours waren geweest. Alleen dat er op een keer een Duitse vereniging mee deed en dat die uit Hennyscheid (of zoiets) kwam. Over die stadsnaam maakten zij, als jongeren, grapjes. Hij noemde nog de naam van de tamboer dhr. Malestijn. Die heeft later in groente gehandeld.
Egbertus van Eerten wist zich niet zoveel meer te herinneren want hij ging op 16 jarige al naar de P.T.T.. Hij was toen de jongste postbesteller van Nederland. Toen is hij ook bij het orkest van de P.T.T. gegaan. Dus rond 1938 was hij al bij S.V.A. weg. Hij wist niets te vertellen over het opheffen van S.V.A., het ontstaan van H.M.S. of over problemen bij de vereniging.
Over mijn vader sprak hij met respect. Een heel sympathieke man (hij wilde niet slijmen zei Egbertus nog) en uiterst disciplinair. Egbert zat altijd vooraan en bewonderde mijn vader en wist dat het een hele goede dirigent was. Over het uniform van de jeugd wist hij met stelligheid: witte broek en hemd en dat de buikriem zwart was. De bies van de broek was blauw. Geen pet. Het embleem, het Zwolse wapen, was ingevuld met S.V.A dacht hij. Later vulde hij dat aan met Zwolle!! M.b.t. de senioren wist hij niets.

Marsoefeningen werden onder grote belangstelling gedaan in de speeltuin op de Pierik. Gezamenlijk oefenen met de muziekinstrumenten gebeurde regelmatig op het Assendorperplein in een houten schoollokaal die tegen de Eshuisschool aanstond en die de “Kippeschool” genoemd werd! (Schuin tegenover drukkerij Van de Hazel op de hoek Enkstraat- Assendorperplein.) Als tamboer-maître maakte Martin Driesen al vroeg furore. Martin werd later ook trommelslager/instructeur en voor het concours van Amsterdam in 1941 leidde hij Jaap Braber op als tamboer-maître voor de junioren. Martin zelf was, ondanks zijn jonge leeftijd, in Amsterdam tamboer-maître bij de senioren tijdens de marswedstrijd.
Mijn zus Giena vertelde dat het grote korps in de speeltuin en in het gebouwtje oefende. Dit kan kloppen want de eerste periode, voordat het speeltuingebouwtje er stond, werden de lessen in de “Kippeschool” gegeven. Pas na de oplevering van het speeltuingebouwtje in 1935 konden daar de lessen plaatsvinden maar hebben ook nog plaats gevonden in de Eshuisschool zoals Dhr. Wezenberg mij vertelde. Tijdens de opening van het speeltuingebouwtje waren er de hele dag festiviteiten en avonds kon er gedanst worden onder begeleiding van een orkest.

Vrouwen en kinderen gingen wel eens op een fietstocht als de mannen oefenden. Giena wist dat ook te vertellen en vulde dat aan met het gegeven dat het leden waren van S.V.A. en Excelsior. Zij maakte dat als klein kind mee. Dus moet er een goede verstandhouding geweest zijn tussen de leden van beide verenigingen.

Zwempartij in 1939. In het midden achteraan mijn moeder Beth.

Jaarlijkse uitvoeringen vonden plaats in het gebouwtje “Opwaarts” in de Zonnebloemstraat. Daarvan wist Giena zich nog te herinneren dat tijdens een uitvoering het Wolgalied ten gehore werd gebracht. Een optreden waarbij ook nog gezongen werd en zij een touw over het podium moest slepen!

Dhr. Velthuis haalde bij de leden van de vereniging de contributie op. Zo kenden de oud-leden hem. Of hij vóór de WOII officieel penningmeester was van Speeltuinvereniging Assendorp?

Ik heb verschillende malen de naam Velthuis horen noemen door oud-leden van S.V.A.. Was er een verschil tussen de contributie voor de accordeonvereniging en de speeltuinleden? Navraag bij de oud-voorzitter van de Speeltuinvereniging, Egbert de Goede junior, leverde niets op. Hij had weinig informatie van zijn vader meegekregen over de periode van voor de WOII. Ook over de geschiedenis van S.V.A. wist hij niets! Was dhr. Velthuis contactpersoon tussen de muziek en het speeltuinbestuur? In ieder geval kwam dhr. Velthuis uit de gelederen van de musici want Giena zei: “ik heb weinig mondorgelles van mijn vader gehad want hij was erg ongeduldig met mij. Daarom heeft zij les gehad, volgens haar zeggen, van een “oudere” man. De naam Velthuis schoot haar te binnen. Ze wist nog wel dat je dan, eind 30e jaren, in het speeltuingebouwtje naar binnen werd geroepen en je apart les kreeg. Ook heeft ze les gehad in het huis van die Velthuis”. Ik zocht in een oud adresboek en vond een J.P. Velthuis die in 1938 woonde in de Irisstraat 8 en hij was “bioscoopoperateur” bij “De Kroon” in de Diezerstraat. Hij gaf bijles voor de mondharmonica en bleek de assistent van Herman bij S.V.A. te zijn.
Dat Giena een aardje naar haar vader was bewees ze door op 7-jarige leeftijd al op te treden voor de militairen. Meer info hieronder in het hoofdstuk “Medailles”.

Verschillende leden van Excelsior waren regelmatig actief bij S.V.A.. Of ze officieel lid waren weet ik niet. Wel is bekend dat leden van Excelsior, omdat ze graag onder Herman musiceerden, zich spontaan aanmelden als er bijv. een concours was, een serenade gebracht moest worden of in een optocht gelopen moest worden. Dat aanmelden gebeurde regelmatig als leden van S.V.A. door hun werk, ploegendienst, niet mee konden als er opgetreden moest worden. Zo hielpen ze om het orkest op sterkte te houden. Er diende zich echter een groter probleem aan.
Veel mannen van de Pierik en Assendorp werkten bij de Spoorwegen. De zogenaamde “Spoorhazen”. In 1938, midden in de depressietijd, worden zij verrast door het besluit van de Spoorwegen om hun werkplaats te verhuizen naar Tilburg. Veel wijkbewoners verhuisden mee. Mede dat en het feit en dat o.a. Herman Dikken in augustus 1939 opgeroepen werd om tijdens de mobilisatie dienst te doen, heeft er toe geleid dat het hele muziekgebeuren op een laag pitje kwam te staan. Andere (muziek)verenigingen in Zwolle kregen ook met die problematiek te maken. Leegloop! Hebben leden van Excelsior de toen open gevallen plaatsen ingenomen bij S.V.A.? Veelal is informatie uit deze periode en uit het begin van de Tweede Wereldoorlog niet helemaal duidelijk. S.V.A was, met of zonder de Excelsior-leden, in de 30er jaren een bloeiende vereniging.

Datering waarschijnlijk 1941. Op de achterzijde van de foto is met drukletters Amsterdam vermeld! In het handschrift van mijn moeder zijn nog vaag de namen te lezen van: de Winter, Rompelman, Boonstra, Schuurman en Luzie Zema?
De versiering in het haar was een rage in die tijd en keek men van elkaar af. Net zoals dat gedaan werd met aanpassingen in het uniform.

Herman, die bij S.V.A. een zwarte pet droeg, als dirigent achter de groep van 18 meisjes. Rechts vooraan de toen 8-9 jarige Giena als tamboer (concertslager) terwijl Giena ook mondorgel speelde als dat zo uit kwam!
Het meisje met de grote trom lijkt veel op Annie Aalders uit de Weidjesstraat als je de foto bekijkt die hieronder afgebeeld is. Daar staat ze op met haar vriendin Rieki Burghart; de latere schoonzus van Herman. Maar de dochter van Annie herkent haar moeder niet op de afbeelding met grote trom! “Mijn moeder heeft nooit met de grote trom gelopen en ze lijkt er niet op”! Ik weet ondertussen wel dat op een bepaalde leeftijd kinderen op hun ouders lijken en Annie lijkt op hoe haar dochter Gerry er ook uit zag op die leeftijd. Het bespelen van een ander instrument is niet altijd bekend bij de nakomelingen maar nood brak wel eens wetten zoals ik in de teksten over de muziekverenigingen aangeef.

Op deze afbeelding ziet u vooraan Annie Aalders met haar vriendin Rieki Burghart. Rieki was de vriendin van Teunis Dikken. Misschien dat ik later hier een foto mag plaatsen van Annie’s dochter Gerrie zodat u kunt zien hoe moeder en dochter op elkaar lijken.

Op de medaillekastfoto uit 1939 (zie verderop) zijn nog 82 personen te onderscheiden! In het jubileumboekje, die tijdens het 70 jarig jubileum van de speeltuin werd uitgegeven, schrijft men over een “mondharmonicaclubJE”! Een clubje van 82 personen!!

De vereniging nam veelvuldig deel aan allerlei concoursen en er werden zeer veel prijzen gewonnen. Bij de leden van S.V.A. en Excelsior draaide in die tijd alles om muziek maken. Het was een competitie welke vereniging de meeste prijzen op een concours kon halen.
Zoals nu de signalen zijn (en dat werd door oud-leden van Excelsior bevestigd) was Herman met S.V.A. op een bepaald moment succesvoller dan Dick Voeten met Excelsior en werd er natuurlijk gemopperd bij de leden van Excelsior. Dat zal geresulteerd hebben in het opstappen van Voeten als dirigent bij Excelsior en moet Herman vanaf ongeveer eind 1936?-1937 daar hoofddirigent geworden zijn. Toen ik contact had met de oudste dochter van Voeten, Ineke Jansen-Voeten, schreef zij mij dat er geen foto’s, na Utrecht 1936, meer waren van haar vader als dirigent bij Excelsior. Na “Utrecht” zou hij vertrokken kunnen zijn!

Later schreef zij nog: “dhr. Voeten heeft toen hij bij Excelsior wegging, bij speeltuinvereniging Assendorp de kinderoperettes geleid. Vanaf de oprichting is mijn vader actief geweest bij de kinderoperettes van de Speeltuinvereniging Assendorp. De eerste kinderoperette werd opgevoerd onder zijn leiding in Odeon in 1943.
Later, toen de kinderen geen kinderen meer waren, maar opgroeiende jeugd, ontstond er een nieuwe club. De naam voor deze club werd Operette Club Assendorp (OPCA). Omdat bestaande operettes nog te moeilijk waren, schreef en componeerde mijn vader de operettes zelf. Hij schreef ook de orkestpartijen, regisseerde de operettes en dirigeerde het orkest. De eerste uitvoering van de operette van eigen werk “In het vergulde Vat”, vond plaats in Odeon op 27 okt. 1948. Nog een aantal jaren leidde mijn vader, zowel de kinderoperette als wel de Operetteclub voor de groten. Iedere donderdagavond werd er gerepeteerd in het speeltuingebouwtje. Van 7 tot 8 uur met de kleintjes en van 8 tot 10 uur met de groten. Dit werd hem toch wel te zwaar.
De vader van Egbert de Goede, Dirk de Goede, nam de kinderoperettes van de Speeltuinvereniging Assendorp vanaf die tijd voor zijn rekening. Dit zal dan vermoedelijk op z’n vroegst vanaf 1946 (later) geweest moeten zijn omdat De Goede vanaf dat moment in het bestuur is gekomen. Omdat mijn vader het in het begin nog dubbel deed, en de 1e uitvoering van de OPCA in 1948 was, zal Dirk de Goede pas in de 50-er jaren de kinderoperette van hem hebben overgenomen. Dirk de Goede was toen nog geen voorzitter.
Door wat dan ook, (ik herinner me iets van een ruzie met van Dorsten) scheidde de OPCA zich op een gegeven moment af van de Speeltuinvereniging. Ze kreeg een eigen bestuur, met Benny Poppe als voorzitter, secretaris (Jan ter Voorde) en penningmeester (Gerrit Broer sr.). De Operette Club Assendorp heeft bestaan tot 1961.”.
Benny Poppe was de slager die op de hoek van de Pioenstraat- Geraniumstraat zijn zaak had. Als je de gegevens van Ineke Voeten afzet tegen die welke in het Jubileumboekje van de speeltuin staan is opnieuw duidelijk geworden dat de gegevens daarin erg discutabel zijn! Uit de kranten kwam nog naar voren dat Dick Voeten regelmatig met een toneelgezelschap en met zijn mandolineclub “Ons Genoegen” optredens verzorgde voor de buurtvereniging “Assendorperplein” en de wijkvereniging “Assendorp” die weer veel samenwerkte met de winkeliersvereniging Assendorp Vooruit”.

Tijdens de optocht (waarschijnlijk 7 augustus 1939), die gehouden werd naar aanleiding van de geboorte van Prinses Irene op 5 aug. 1939, was S.V.A. aanwezig. Beelden hiervan werden gemaakt door Dhr. Jongkamp. Dankzij het Historisch Centrum Overijssel kreeg ik een DVD en kon ik de beelden bekijken. Mijn opmerkingen daarover: Of Herman naast het korps loopt is moeilijk te zien. In een fractie van een seconde zie je iemand daar lopen maar om die te herkennen! Ook mijn zus Giena komt maar een seconde in beeld. Of Herman er wel of niet bij was? Als Herman eerder opgeroepen was i.v.m. de latere mobilisatie zou het betekenen dat hij er op 7 augustus niet bij was. De totale bezetting van S.V.A. toen was 65 personen. Waaronder 17 van het vrouwelijk geslacht.
Tevens kon ik constateren dat de vaandeldrager Hermans broer Teunis was en dat zijn vader Derk aan het eind van het korps liep en daar mee blies op de mondorgel en waarschijnlijk toen al de bas blies. De tamboer-maître was de pas 10-jarige! Martin Driesen die parmantig leiding gaf. Omdat Teunis ook tamboerinstructeur was kan het zijn dat hij vanaf zijn plek de instructies aan het korps gaf en dat vader Derk dat in de gaten hield?

Een van de grootste successen van S.V.A. behaalde men op 20 juli 1941. Aan het eind van dit artikel meer informatie. Ziet u dat de senioren zwarte petten op hebben!

In 1942 verbood de Duitse bezetter o.a. het muziek maken op straat. Oud-leden en zus Giena wisten te vertellen dat een aantal leden van S.V.A. zich afscheidden en dat de vereniging H.M.S. werd opgericht. Waarschijnlijk heeft dit plaatsgevonden nadat een aantal mannen naar Duitsland moesten om daar te werken. O.a. Herman Dikken want hij was niet bij het groepje dat zich als H.M.S. presenteerde!! Althans volgens Giena.
Volgens Rieki Dikken (vrouw van Teunis Dikken) is S.V.A. ophouden te bestaan toen er een conflict is geweest over financiën met het bestuur van de Speeltuinvereniging! Toen moeten er een aantal leden besloten hebben om verder te gaan als H.M.S.. Daar had Harry Kornelis het ook over! Harry was in de laatste week voor de oorlog lid geworden van S.V.A..

H.M.S. (Houd Moedig Stand: echt zo’n oorlogsnaam!) oefende in de oorlog in een zaaltje ergens in de Goudsteeg (Praubstraat) achter het toenmalige politiebureau. Waarschijnlijk was het in de manegezaal achter bij schouwburg Odeon? Toen tijdens de oorlog de spertijd steeds vroeger werd ingesteld kwamen er problemen. Tot 20.00 uur kon het oefenen plaatsvinden want daarna mocht je niet meer over straat. Giena vertelde dat ze, als de spertijd al ingegaan was, aan de hand van Wim Klein (deze was bij de Burger Bescherming) naar huis ging. Verder wist zij nog dat o.a. de broers Joop en Aron Kloekke deel uitmaakten van dat groepje evenals Annie Aalders, Wim Klein, Riek Burghart, Martha ??, Henk Wissink en Eef Hillebrand (latere petroleumboer uit de Magnoliastraat?). Ook de namen van Tijdeman? en Braber die toen in de Tulpstraat zouden wonen, werden genoemd. Op een bepaald moment kon er gewoon niet meer geoefend worden.

Doordat er veel mannen ondergedoken waren, Herman aan het werk was in Duitsland etc. etc., kwam er een (tijdelijk?) einde aan de muziekbeoefening voor de mondorgelspelers. Eén der oud-leden, Annie Aalders, wist te vertellen dat de Kloekkes voorstelden om een fusie met Excelsior aan te gaan.

Pas in 1946 is er weer wat activiteit te bespeuren. Herman, die als hobby nog aan gymnastiek had gedaan bij de vereniging Hercules, werd gevraagd om met een aantal tamboers op 2e pinksterdag die vereniging te begeleiden op de manifestatie in Arnhem ter ere van het 60-jarig bestaan van de Koninklijke Nederlandse Gymnastiek Bond. Met z’n vieren, Herman, zijn vader Derk, broer Teunis en dochter Giena, die toen 14 jaar was, gingen ze met een groot gezelschap gymnasten van Hercules in een goederentrein (rijtuigen waren er nog niet zo kort na de oorlog) naar het “Sonsbeek” in Arnhem. Ruim 20000 deelnemers aan de gymmanifestatie werden begeleid door verschillende muziekverenigingen maar de 4 tamboers wisten zich er prachtig doorheen te slaan. Giena pochte dat ze op een gegeven moment een groot korps tegen kwamen en dat die ophielden met musiceren omdat zij met z’n vieren meer ritme (geluid!) produceerden dan het grote korps! Ik zelf denk eerder dat het grote korps uit respect voor 4 tamboers zich even inhield. Het verhaal over Arnhem is ook bevestigd door de vrouw van Egbertus van Eerten. Zij is daar ook geweest maar dan met de vereniging Sparta. Deze was tijdens de oorlog opgeheven omdat de voorturner dhr. Lievers heulde met de Duitsers.